روزی دیگر

15 مهر 1381

دیگه حسابی تو این شهر جا افتادم و دارم به زندگیه تازم عادت می کنم.تو این چند روز خیلی اتفاقهای جور وا جور افتاده برام ولی افکارم در هم و بر همه و نمی دونم چطور می تونم همه این وقایع!!!رو بنویسم.دیروز وقتی دفترم و ورق می زدم ,وقتی رسیدم به خاطرات اینجا دیدم همش پر شده از اسامی آدمهای مختلف به خصوص پسرا!یه کم از نوشته هام بدم اومد ولی وقتی خوب فکر کردم دیدم خوب با این زندگیهای یکنواخت چی می تونم بنویسم جز ماجراهای کوچیکی که گاهی موجب تفریحم می شه؟پس می خوام به همین سبک ادامه بدم!!!!(انگار دارم رمان می نویسم!!)حالا اگه یکی این دفتر من و پیدا کنه و بخونه چه فکری می کنه اصلا برام مهم نیست!درسا دیگه کم کم شروع شدن و ما با محیط کلاس ها کاملا آشنا شدیم.واقعا هدا در مورد پسرای کلاسمون حق داره!ولی این چیزا اصلا برای من اهمیت نداره.دلم می خواد با همه همکلاسیهام چه پسر و چه دختر دوست باشم.دیروز سر کلاس ادبیات با دوست گاولیس همون که قرار بود براش یه اسم مناسب پیدا کنم حرفم شد!آخه اومده تو کلاسی که 80 نفر توش نشستن می گه الان ساعت گروه ماست بیان سر کلاس!!یه بلوز نارنجی جیغم پوشیده بود و خلاصه صدای همه رو در اوورده بود .آخر سر بهش گفتم شما دیگه حرف نزن هویج!آخه خداییش شکل هویج شده بود!و با این حرف من کلاس رفت رو هوا!از همون لحظه بود که آقا مهدی ما به هویج تبدیل شد!فکر کنم تا زمانی که فارق التحصیل بشیم از من متنفرباشه!این طوری می خوام با همه دوست باشم!یکی از هم کلاسیام هم که کنار من نشسته بود ,کتاب نداشت و خلاصه کلی اذیتم کرد !اسمش سعیده و نمی دونم چرا ازش خوشم نمیاد ولی رفتارم باهاش دوستانه بود!آخر سرم اسمم و ازم پرسید و حالا تا من و می بینه میگه سلام خسته نباشید!!شدم سوژه خنده هدا و الهام.این دوتا انگار اصلا جنبه ندارن می گن سعید از تو خوشش اومده ولی من که این طور فکر نمی کنم.راستی اسم اون پسره رو هم فهمیدم,همون که ازش خوشم میاد,اسمش سیاوشه.اسم قشنگیه .امروز برای بچه ها چایی خریده بودم ,خواستم برم توی سلف سیاوش و فرشید جلوی در ایستاده بودن.گفتم :ببخشید می شه رد شم؟فرشید گفت:بفرمایید اما از جاشون تکون نخوردن!گفتم:یعنی چی اونوقت؟؟سیاوش گفت:می شه یه چایی بر دارم؟گفتم :به عنوان عوارض؟گفت:نه چون چای از دست شما خو شمزه تره!!!!من و میگی مونده بودم چی بگم به این پرو!فرشیدم که فقط می خندید.گفتم:اگه دوست داری برش دار ولی فقط برای خودت!دلم خنک شد چون خنده رو لبای فرشید خشکید!و گفت:سیاوش بیا داداش خودم برات چای می خرم!اینجا بود که فهمیدم اسمش سیاوشه!یه چایی برداشت و تشکر کرد و گفت :تو یه دونه برای خودت بخر من دارم!وقتی رفتم تو سلف و قضیه رو برای هدا و الهام تعریف کردم ,کلی خندیدیم.سیاوش عمران می خونه و طرم آخره از حالا می دونم وقتی بره دلم براش تنگ می شه!هدا می گه باید بهش نشون بدم که ازش خوشم میاد ولی من اصلا نمی خوام باهاش دوست شم,فقط ازش خوشم میاد.توضیح دادنش برام سخته ولی خوب من اینجوریم دیگه.هدی میگه تو غیر عادی هستی ولی به هر حال همینم که هستم و اصلا خیال ندارم تغییر کنم.کلا سیاوش و فرشید از بچه معروفای دانشگاه ما هستن و زیاد چیزای خوبی در موردشون نمی گن ولی هر دوتا خوشتیپن!و عجیب جذاب!راستی یه موضوع دیگه امروز وقتی داشتم می رفتم تو سف غذا,یه پسری و دیدم با چشمای روشن و موهای بلند و تیشرت سفید ,که داشت بهم نگاه می کرد .یه لحظه کاملا جا خوردم فکر کردم کیوانه!نزدیک بود برم بهش بگم کیوان خودتی ولی خودم و کنترل کردم!بعد که خوب دقت کردم دیدم نه کیوان نیست .از کیوان توپل تره ولی خداییش خیلی شبیهش بود.فکر کنم با خودش گفته عجب دختر بی جنبه ایه یه بار نگاش کردم همش زل زده به من!دست خودم نبود یه لحظه فکر کردم کیوان نرفته آلمان و اومده اینجا که درس بخونه!باید ببینم اسمش چیه!!این و از زهرا می پرسم چون به احتمال زیاد عمران می خونه.اینجا اجازه داریم تا ساعت 8:30 بیرون بمونیم و من و الهام هم نهایت استفاده رو از زمان می کنیم.گاهی وقتا هم هدا میاد و سه تایی یه گشتی توی خیابون می زنیم.اینجا تفریحی جز این نداریم وهر شب یه بستنی قیفی می خوریم که حسابی می چسبه.امشبم قراره با بچه های اتاق ,شام بریم بیرون.فکر کنم خوش بگذره....